Kataster (zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne) to inaczej ewidencja gruntów i budynków. Stanowi on jednolity dla kraju zbiór informacji o gruntach, budynkach, lokalach, a także ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych (lub prawnych), które władają tymi gruntami, budynkami, lokalami. Kataster jest systematycznie aktualizowany. Ewidencja gruntów i budynków należy do ewidencji publicznych (usystematyzowanego zbioru danych dotyczących danej dziedziny).

Kataster nieruchomości prowadzony jest przez starostów powiatowych w oparciu o poniższe przepisy:

• Rozporządzenie Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków,
• Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. 2000 nr 100, poz. 1086),
• Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece,
• Rozporządzenie ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z dnia 29.03.2001 w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. 38 poz. 454).

Przy oznakowaniu katastru obowiązują określone jednostki powierzchniowe podziału kraju dla celów ewidencji. Należą do nich: jednostka ewidencyjna, obręb ewidencyjny, działka ewidencyjna. Identyfikator działki może przyjąć postać np. WWPPGG_R.XXXX.Nr, gdzie:

• „WW” – oznacza kod województwa według rejestru terytorialnego,
• „PP” – oznacza kod powiatu w województwie według rejestru terytorialnego,
• „GG” – oznacza kod gminy w powiecie według rejestru terytorialnego,
• „R” – oznacza typ gminy od 1 do 9 (gdzie np. 1 – gmina miejska, 2 – gmina wiejska itp.),
• XXXX – oznacza numer obrębu,
• Nr – oznacza numer działki w obrębie.

Aby oznaczyć lokal w księdze wieczystej niezbędne jest zaświadczenie o położeniu i powierzchni lokalu, które wydaje spółdzielnia mieszkaniowa. W przypadku domu jednorodzinnego obowiązuje zaświadczenie wydane przez spółdzielnię oraz dane katastru nieruchomości.